เรื่องเล่าจากยุโรป

พรุ่งนี้ได้รับโอกาสให้ไปบรรยาเรื่องประสบกาณ์ในการทำวงขับร้องประสานเสียงในขณะที่กำลังเตรียมบรรยาย ปรากฏว่าไปเจอรูปนี้ เข้าเลยขอเขียนอะไรสักหน่อย กลัวจะลืมความรู้สึก อันสวยงามนี้

ผมจำได้ว่าตอนเด็กๆ เคยดูหนังที่เวลานักมวย หรือ นักสู้อยู่บนเวทีแล้วกำลังจะแพ้ หรือหมดสภาพ เวลาเหล่าพระเอกมองขึ้นมาเห็นหน้าคนรัก หรือ อะไรที่เป็นกำลังใจ มันจะทำให้พวกเหล่านักสู้ในหนังมีแรง ลุกขึ้นมาสู้อีกครั้ง ถึงแม้ว่ามันจะชนะหรือไม่ก็ตาม ดูแล้วดูเล่าหลายเรื่องผมก็อินนะ ปกติก็เป็นคนที่ล้มแล้วลุกขึ้นตลอด ไม่ค่อยยอมแพ้อะไรง่ายๆ แต่ไม่เข้าใจความรู้สึกอะไรที่แบบว่ามองคนรักแล้วมันจะฮึดขนาดนั้น

จนครั้งนี้เมื่อไปแสดง Concert ที่ยุโรป ระหว่างที่แสดงอยู่ ผมก็ฝากให้คุณย่าช่วยเลี้ยงลูก และก็คิดว่าคุณย่าคงไม่กล้าพาลูกชายเข้ามาใน Concert Hall เพราะกลัวว่าเขาจะรบกวนคนอื่น

แต่มีวินาทีหนึ่งที่เพลงจบ ผมเหลือบไปเห็นภาพลูกชายกำลังยืนปรบขึ้นบนหัวแบบว่าสุดแขน ปรบมือให้การแสดงของเรา มันทำเอาผมน้ำตาซึม เรียกว่าแทบจะเล่นดนตรีต่อไม่ได้เลยทีเดียว

ความฝันอย่างหนึ่งของผมกับภรรยาที่เราเคยคุยกันไว้ตั้งแต่ก่อนมีลูก เราฝันว่าสักวันหนึ่งถ้าเรามีลูกเราด้วยกัน(กว่าจะมีได้ก็ผ่านอะไรมาเยอะ) เราจะพาลูกของเราเดินทางไปเล่นดนตรีกับเราในที่ต่างๆ ที่สวยงามทั่วโลก และคิดว่าสักวันถ้าลูกเราได้มีโอกาสดูพ่อแม่เขาแสดงดนตรีด้วยกันมันคงมีความสุขดีนะ

ดังนั้นผมกับภรรยาพยายามที่จะพาลูกติดสอยห้อยตามเราไปแสดงด้วยในทุกๆ ที่ มีคนชมบ้าง บ่นบ้าง สุดท้ายก็ด่าบ้างว่า พาลูกมาทำไม ทรมานเด็ก เด็กมันจะไปรู้เรื่องอะไร เอามาก็รบกวนคนอื่นฝึกซ้อม ทำให้เสียสมาธิ บลาๆๆๆๆๆ บอกเลยเจ็บปวดมากครับ

ตลอดเวลาที่ทำแบบนี้ก็ต้องบอกอีกทีว่าเหนื่อยมาก และผมก็รู้ดี ภรรยาย Pooky Promsukkul เหนื่อยกว่าหลายเท่า แต่ผลลัพธ์มันก็คุ้มค่าจริงๆ หลัง concert จบ ปาวานบอกว่า “พ่อสีซอเพราะจัง” กลับบ้านมาก็ชอบฟังโอเปรา ชวนแม่เล่นทายโน้ต ตลอด ฯลฯ

ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกอีกครั้ง และก็เข้าใจแล้วว่าการที่เวลาเราล้มลง แล้วมีคนรักมายืนให้กำลังใจที่ขอบเวทีนั้น มันมีค่า มีความหมายแค่ไหน

สุดท้ายเราก็ต้องยืดหยัดทำในสิ่งที่เราคิดว่าถูก ถึงแม้ว่าคนอื่นคิดว่ามันไม่ถูก เพราะหลายเรื่องในชีวิต มันเป็นเรื่องของการตัดสินใจ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะถูกหรือผิด เพียงแต่เรายึดมั่นในความเชื่อ ความดี ความรัก เป็นหลักในการตัดสินใจ ผมว่ามันก็น่าจะ ok เพราะบางทีเหตุผลมันก็แค่สิ่งที่มารอบรับความเชื่อเราเท่านั้นเอง

สรุป คือ ไม่ได้เตรียมบรรยายพรุ่งนี้ 5555