ความฝันในวัยเด็กของผม

ตอนเด็กๆ ผมไม่ได้ฝันว่าอยากเป็นนักดนตรี อยากเป็นหมอ อยากเป็นอะไรทั้งนั้นนะครับ ผมฝันแค่อยากมีโต๊ะปิงปองที่บ้านแค่นั้นเอง

โต๊ะปิงปองนี่เป็นสิ่งที่ผมอยากได้ที่สุดเลย เพราะตอนเด็กๆ ผมชอบเล่นปิงปองมาก ในช่วงเปิดเทอม ตอนพักเที่ยงผมต้องรีบท่านข้าวเพื่อจะได้ไปจองโต๊ะปิงปองเพื่อเล่นให้ได้นานที่สุด บางวันถึงกับไม่ยอมกินข้าวเพื่อจะได้ไปจองโต๊ะทันและในช่วงปิดเทอมจะเป็นช่วงที่มีความสุขมาก เพราะที่ทำงานของคุณแม่ผมจะมีโต๊ะปิงปองอยู่ใต้ตึก ผมจะลงไปเล่นกับคุณน้าคนนึงที่ทำงานแม่ในช่วงพักเที่ยงโดยไม่มีใครมาแย่งเล่น และผมก็ได้แต่หวังว่า สักวันนึก หากที่โต๊ะปิงปองนี้มาอยู่ที่บ้านผมคงจะมีความสุขมากๆ และก็ได้แต่อธิษฐานทุกวันๆๆๆๆ แต่ไม่กล้าขอพ่อแม่หรอกนะครับ เพราะทราบดีว่าคุณพ่อคุณแม่คงไม่มีตังพอที่จะซื้อมันให้ผม ก็คิดแต่ว่าไว้รอผมมีตังแล้วจะซื้อมาเล่นที่บ้านเวลาผ่านไป 30 ปี.............

            เมื่อประมาณเดือนที่แล้ว อยู่ๆ ก็มีโต๊ะปิงปองลอยมาตั้งอยู่ที่บ้านผม โดยคุณลุงซื้อมาจากไหนก็ไม่ทราบ คำอธิษฐานของผมเป็นจริงแต่ว่า............

    ตั้งแต่โต๊ะปิงปองมาอยู่ที่บ้านผมเกือบเดือนผมยังไม่เคยได้เล่นเลย ความฝันของผมเป็นจริงในวันที่ผมก็ไม่ได้อยากได้มันแล้วอ่ะครับ ผมไม่มีเวลาเล่นปิงปองแล้ว ได้แต่เดินผ่านมันแล้วก็มองๆ แล้วก็ยิ้ม นึกถึงความฝันตอนเด็กๆ ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหล่ะครับ มีใครเป็นเหมือนผมมั้ยครับ 5555ได้สิ่งที่ต้องการในเวลาที่ไม่อยากได้แล้ว แต่ที่เจ๋งคือ มันได้มาจริงๆ

             ผมคิดว่าประเด็นมันน่าจะอยู่ที่ความเชื่อของเราว่าแรงพอหรือเปล่า หรือเรา Focus ในสิ่งนั้นมากเพียงพอหรือไม่ เพราะถ้ามีมากพอ เราก็แค่เขวี้ยงความคิดในเข้าไปในจักรวาลหรืออะไรสักอย่างนึก ซึ่งสักวันมาก็จะย้อนกลับมาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผมคิดว่าไอ้ความเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็นนี่มันก็สำคัญนะครับ เราถูกสอนให้เชื่อในสิ่งที่มองเห็นพิสูจน์ได้จนบางครั้ง เราก็ละเลยหรือเลือกที่จะไม่เชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็นหรือพิสูจน์ไม่ได้ แต่มันคงไม่ได้หมายความว่าผมสนับสนุนให้เชื่อเรื่องไสยาศาสตร์ มนตร์ดำอะไรทำนองนั้น เพราะผมก็มีหลักในการเลือกที่จะเชื่อเรื่องต่างๆ อยู่พอสมควร

            อย่างไรก็ตามผมคิดว่าเราควรเชื่อมั่นในความเชื่อของเราว่ามันมีจริง มันเป็นของจริง แม้ว่าจะยังมองไม่เห็น เราควรเลือกที่จะเชื่อในความรัก เชื่อในความดี เคารพในความเชื่อของคนอื่น และพยายามไม่ทำลายความฝันของใคร ดังนั้นผมจึงพยายามอย่างมากที่จะคิดเรื่องดีๆ ทำดีๆ กับคนรอบข้าง ใส่สิ่งดีๆ เข้ามาในโลก ถึงจะทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เป็นไร เพราะผมก็ไม่ใช่ระดับที่ละวาง หรือเป็นผู้หลุดพ้นอะไรทำนองนั้น ก็เป็นแค่มนุษย์ง่อยๆ ธรรมดาๆ คนนึงแค่นั้นเองที่มีความเชื่อของผมแบบนี้ และความเชื่อแบบนี้มันทำให้ชีวิตผมมีความสุขในแบบของผม